مجبور بودم تو قيافه باشم، آخه اين پسره كه پشت سرم سوار اون حيوون مسخره بود همش هي اذيتم ميكرد و حتي مي خواست يكجا پررو پررو ببوستم. واه واه... راستي اسمشم كورش بود
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
عسل كياني
خداي بزرگ منو در دهم ارديبهشت 1385 در شيراز به مامان و بابام و بقيه آدما هديه داد
No comments:
Post a Comment